Taşlaşan Tınılar

“Kırılan Papağan, rengârenk tüyleriyle gökkuşağını anımsatırken bir anda kanatları taşlaşır; her çatlak, kaybolan seslerin somut izlerine dönüşür. Parlak tüyler, çatlayan kaya parçaları gibi dökülürken, o yine de kırılgan melodilerini fısıldar—çünkü gerçek güç, kırılmanın ardından yeniden ses bulmakta gizlidir.”

Papağan, Aztek mitolojisinde güneşin kutsal habercisi olarak bilinir; Maya kültüründe ise tanrı­tan­rına ilettiği duaların kanat çırpışı, yeniden doğuşun müjdecisiydi. Bu tasarımda taşlaşan kanatlar, Medusa efsanesindeki sonsuz dönüşüm temasıyla kavuşur: kırılan her parça aslında yeni bir ses küresinin doğuşuna hazırlıktır. Kırılan Papağan, sesin yitirilirken bile umutla yeniden inşa edilebileceğini; çünkü en saf melodiler, çatlaklardan süzülerek en parlak yankıları doğurur.

“En saf tını, çatlaklardan süzülen melodidir.”