Bilgelik ve Parçalanmış Gölge

Bilgelik ve geceyle özdeşleştirilen baykuş, hayatın her açısını görebilme yeteneğiyle dikkat çeker. Athena’nın sembolü olarak Antik Yunan’da zekâ ve stratejinin bekçisi sayılan bu kuş, tasarımda kanatlarının narin tüyleriyle farklı perspektiflere ulaşmaya çalışırken kendi içsel bütünlüğünden uzaklaşır. Dağılan Baykuş, bilgelik arayışının gölgelerinde kaybolma ihtimalini anlatır; tıpkı Minerva’nın sessiz bekçisinin, her sırrı görme uğruna ruhunun parçalarını savurması gibi.

“Dağılan Baykuş, bilgeliğin ağırlığı altında kanat çırparken, gözü hep ufku tarar; ancak her yeni bakış, onun özündeki tüyleri birer birer savurur.”

Antik Roma’da Minerva’nın güvencesi, Mısır’da ise tanrıça Neit’in gölgesinde korunan baykuş, efsanelerde hem bilginin hem de yalnızlığın simgesi oldu. Bu mitolojik yankılar, tasarımda kanatlardan kopup savrulan tüylerle birleşerek, izleyiciye “bilgiye ulaşırken kendi parçalarımızı nasıl feda ettiğimizi” fısıldar.

“Bilgelik, parçalanmış bir aynada bile kendi yansımasını bulabilmektir.”